వేణుగోపాల్ టాకీస్ (1960 - 2022 )

                                                                        -- శ్రీనివాస్ రావు దేవభక్తుని (డీ.జి శ్రీనివాస్)

 

వేణుగోపాల్ థియేటర్ నేలమట్టం తో మన అందరి సమిష్టి జ్ఞాపకం బౌతికంగా దూరం అయ్యింది.సినీమా విక్షణ  స్వర్ణయుగ అస్తమయం తరువాత జరుగుతన్న పరిణామ క్రమం ఇది.

 

అసలు వేణుగోపాల్ థియేటర్ అంటే అనే పాత బ్లాక్ అండ్ వైట్ సినిమాలు ఎక్కువ వచ్చేయి 1988 వరకు,లేకుంట ప్లాప్ సినిమాలు, అందుకని ఈ హాల్ కి వెళ్ళింది తక్కువే.

 

అప్పట్లో భద్రాచలం  సిమెంట్ రోడ్ చాల ఎత్తులో ఉండేది, ఈ థియేటర్ కి వెల్లాలి అంటే లోయలోకి ప్రయాణమే.మళ్లీ హాల్ లో కి వెళ్ళాలి అంటే చాల ఎత్తైన మెట్లు ఎక్కాలి.

 

అది ఎ ఆట(షో) అయినా , పాల్వంచ లో ఎక్కడ ఉన్న ,తొంబ్బాయి శాతం మంది  సినిమాకు నడిచే వెళ్లే వారు.సినిమా విడిచిపెడితే తండోపు తండాలు గా జనం.

 

పూర్వీకుల మాటలో ,థియేటర్ లో వేసే పాటల  రికార్డ్స్ ఊరంతా వినపడేవి అని,ఆడ వాళ్ళు అందరు ఒక వైపు మాగ వారందరు ఒక వైపు కుర్చేనవారు అని చెప్పవాళ్లు.

 

1980 కు ముందు పావలా టికెట్ కూడా ఉండేదిట,నా ఎరుక  వరకు అరవై  పైసలు, రూపాయి ఇరవై పైసలు ,రెండు రూపాయలు ముప్పై పైసలు టికెట్ రేట్లు 1989 వరకు ఉండేవి.

 

సినిమా టికెట్ దొరకాలంటే దొమ్ములాట ,బాహాబాహీ జరగలసిందే ,మ్యాటినీ కి వెళ్లి వస్తే

బట్టలు  పొగ వాసనా పట్టి వుండాయి, మనం సినిమాకెళ్ళాం అని చెప్పకనే చెప్పాయి.

 

జనం ఎక్కువైతే ఎక్సట్రా చెక్క  బల్లలు ,నల్లుల బాధ, షో మధ్య లో కరెంటు పోవటాలు ఏమాత్రం మన లోని సినిమా మీద మన అనురక్తిని తగ్గించేవి కావు.

 

వేణుగోపాల్ థియేటర్ లో సినిమా చూడాలంటే మొదటి ఆట (ఫస్ట్ షో) లేదా రెండవ ఆటలు   బెస్ట్ , ఎందుకంటే తలుపులన్నీ తెరిచేవారు ,బయట వున్నా పొడుగాటి అశోక చెట్ల గాలి అద్భుతంగా ఉండేది, అటువంటి వాతావరణం లో  మాయాబజార్, మిస్సమ్మ ,సువర్ణసుందరి లాంటి క్లాసిక్ సినిమాలు చూడటం వేరే తరహా అనుభూతి. ఈ మధ్య లో జంతికలు అమ్మడానికి వచ్చేయి ,వాటి రుచి వేరే నేను చెప్పా అవసరం లేదు.

 

గూఢచారి నెంబర్ 1  (ఈ హలో మూడు వారలు నడించింది)  ,ప్రేమసాగరం, జంతుప్రపంచం, ముగ్గురి మిత్రులు , అర్ధరాత్రి స్వతంత్రం, షరాబీ,  మరియు విజయ వారి క్లాసిక్స్ ఈ హాలులో నేను చూసిన మంచి చిత్ర'రాజాలు'.

 

1990 తరవాత హాల్ రేనోవేషన్ జరిగింది, చాలాకాలం తరువాత రోబో (2010 ) ఈ హాలు లో మా పిల్లలు తో చూడం జరిగింది, కానీ నేను చివరిగా చుసిన సినిమా గోపాల గోపాల .

 

వేణుగోపాల్ థియేటర్ అంటే ఇంకా బాగా గుర్తుండేవి బయట హాలు పైన  కృష్ణుడు బొమ్మ ,ప్రారంభోత్సవ నల్ల గ్రానైట్ పాలక, థియేటర్ కొలిచిన ఈ రెండు జ్ఞాపకాలు సజీవంగా ఉంటె బావుండేది.

 

ముక్తాయింపు:

 

పక్కనే వున్నా వెంకటేశ్వర లో 'అనిమల్' అనే సినిమాకు  నేను వెళ్ళాను (Dec  23  లో ) టికెట్ రేటు అక్షరాలా నూట పది రూపాయలు  ,యధావిధిగా  బొమ్మ సరిగా కనపడలేదు, మాట సారిగా వినపడలేదు,దోమలబాధ , కానీ నా  సినీఅభిరుచి మాత్రం ఏమాత్రం తగ్గలేదు

 

థియేటర్ చిత్రమాలిక, అందులో వేణుగోపాలుడ్ని

గమనించ వచ్చు.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  

10 Things about Palvancha/Paloncha

Palvancha,this are the some things you know/don'tknow about Palvancha:
1) Palvancha spreads across 25 sq kms, and boastsabout 1 lakh population.

2) Radhakrishna temple very rare in South India can be found in Palvancha.
3) Palvancha is a Power town produces Power around from APGENCO700+500+142(Navabhart Ferro Alloys) MW.
4) Not a single road in Palvancha,is straightroad,every road is curved or contains certain gradientand road always lead to East to West or South to North,town is mostly grid pattern.
5) Palvancha got slots of for every govt department t and well planned city.Infact,Palvancha Police station situated in largest area.
6) Every thing is Extreme in terms of Weather can be said about Palvancha,Extreme temperatures around 50C,heavy rains and chill ness during Winters.
7) Bakta Ramadasu is the Thalsidar of Palvancha Paragana .
8) Murredu and Kinnersani are the two tributaries ofGodavari,that flow around Palvancha,and provide good background to the wonderful landscape.
9)Telangana moment started first in Paloncha during 50'S,but now it is full of migrated population across the Andhra Pradesh.
1o)Yet to find.

Hindi(How it bothered me in My School days(1981-1987)

School:Sri Rama Krishna Vidayalaya. New Palvancha ,Khammam Dist.
Period:1983-1984 Before Doordharshan/T.V Onslaught.


Hindi is the most dreadful language, which I am compelled to choke into my head, and adding to complexity it uses the same word for ‘Today’ and ‘Tomorrow’ (kal). My happy times with Hindi are only confined to Action/Amithab’s movies in Shanti theatre now and then.
My problems with Hindi started from 5th class, incidentally all our Hindi teachers are not known for their compassion (Sparing Laxmi Madam who taught us in 9th and 10th classes.) so I am the guaranteed prey to their showering punishments like many of us in the School.

Surdas, Premchand and Kabir Das contributed a lot to Hindi literature, and unknowingly they played their part in my Hindi Learning curve too.

‘Paudi Pad Pad Jag Muva, Pandit ..’ Remember this Surdas verse. Even hard to read and remember at this age, and you can imagine how difficult it would to be in 1983-84.Hindi Teacher used shunt out who can’t read this verses, you guessed right, very few creamy heads remained in the class room (few remained in the class room who appeared the Hindi Prachar Sabha Exams by that time) and rest of the mob in shade of ‘Sarugudu Chetla Needalo'. Accompanying their crisp serene Hindi textbooks.

As the days are passing like this, while some of our buddies trying to bypass this huge hurdle. (Like writing it in Telugu and reading aloud, but none got successful) The parent’s committee president came to school one fine sunny day and enquired about our plight and why we are having a great time under the Tree shade. Truly embarrassing isn’t it.

This treatment is not common to our only batch, but to our super seniors too, but they have turned the punishment into opportunity by making it into their games period.

Coming to 10th class, Laxmi Madam came punishments become non-entity but my quest for getting pass marks in Hindi language is still bothering, by the time of final exams I have resorted to writing Telugu words in Hindi letters for the words which I cannot get.

We got a question about Premchand,in the final exam (1987,Summer)this is how I written the answer: ‘Premchand ko Jvaar ( still today I don’t know what Fever is called in Hindi) aya kethe ko jake ….’

By grace of almighty God I managed to get 60 marks in Hindi and I still remember Surdas’s another verse: ‘Kal Kar se Aaj Kar, Aaj Kare se Abh Kaar’.

This word reminds me to do many mundane things to do for rest of the day.